De laatste tijd denk ik na over stapjes. Na jarenlang wikken en wegen heb ik de sprong gewaagd en heb ik het busje gekocht die ik zo lang wilde 😊
Wanneer ik anderen mij hoor complimenteren, denk ik ook aan de weg er naar toe. Ik ben niet van de ene op de andere dag tot deze aankoop gekomen.
Door social media kan het soms lijken alsof je van het ene succes naar het andere succes ‘hopt’. Mijn reis zat vol hobbels, periodes van stilstand, heroverwegingen, twijfels, soms angsten. Maar ook van onderzoek, daadkracht, steuntjes in de rug van anderen, beweging, kortom: stapjes… Met uiteindelijk dit resultaat.
Ik geloof echt dat de reis belangrijker is dan de bestemming. Het belang van bewegen en stapjes maken. Leren van de reis en alles wat je daar op tegen komt. Dit komt terug in de aanschaf van de bus. Maar ook in therapie.
Het gaat er niet om dat je hemelsbreed van A naar B te komt. Het gaat over zoeken, proberen, soms falen, herpakken, bezinnen en weer bewegen. Je reis vervolgen. Alleen of nog even met de steun van de therapeut 🙏🏻
Kortom, ik realiseerde me weer opnieuw: het is ok om ’op reis‘ te zijn, dat je aan het zoeken bent en dat die weg hobbelig verloopt. En het is ok om hulp te vragen bij je reis.
Bijvoorbeeld bij een lichaamsgeoriënteerd therapeut 😉 Waarmee je samen letterlijk en figuurlijk kunt zoeken naar de volgende stap. Wat is jouw volgende stap?
Comments